In 1907 werd ook Utrecht Zuid verrijkt met een watertoren. Via vrij verval werd voorzien in zeer goed zacht drinkwater afkomstig van de Soesterbergheide. De volksgezondheid ging hierdoor met sprongen vooruit. Op de foto is de stoom-heimachine te zien: absoluut noodzakelijk bij zo'n gewichtige toren (1 miljoen liter water).
Vanwege het ontbreken van elektra gebruikte men gaslantaarns om de werkdagen te kunnen verlengen. In 1962 werd dit gedeelte van de Helling omgedoopt in Heuveloord. Na jaren ingepakt te zijn geweest werd de toren in 1998 en weer als bedrijfsklaar gemaakt. Het traditionele, zware, ambachtelijke metselwerk met de kantelen doet denken aan een middeleeuws ridderkasteel. De “spek”-lagen, de vele gekleurde baksteendecoraties en de muurijzers refereren aan de Hollandse neo-renaissance.
De toren bezit houten tussenvloeren en de diverse ramen geven de verdiepingen aan. De overgang tussen torenromp en reservoir bestaat uit een ring van klimmende en uitwaaierende troggewelven. De bodem van het Intze 1-reservoir is van dusdanige constructie dat er veel materiaal bespaard kon worden op de dragende muren.